Bei der Eurospoor in Utrecht im Oktober 2005 war diese Anlage stets umlagert und ich bin mehrmals vorbeigegangen, um alles Teile fotografieren zu können. Ich bin sicher, daß hier auch schon weitere Zuschauer nahen, sonst hätte ich bestimmt auch noch ein Bild von rechts gemacht. So sieht man nämlich das Schiff auf der linken Seite gar nicht.
Wie in den auch auf diesem Foto zu erkennenden Informationstexten berichtet wurde, fand das Fährprojekt 1930 erste Fürsprecher. Dünkirchen bot sich als Ort mit gut ausgebautem Hafenbecken an und geringstem Tidenhub (5,50 m, zum Vergleich 8,50 in Boulogne und 6,50 in Calais). Die Fahrt über den Kanal sollte möglich kurz sein, da sie die langsamste Teilstrecke wäre. Auf englischer Seite kam nur Dover als Hafen und Endstation der Südlichen Eisenbahn in Frage. Die Fährverbindung war sehr beliebt bei Benutzern von Schlafwagen, weil sie dann am Morgen am Ziel, z.B. London ankamen.
Das Modell entstand in Gemeinschaftsarbeit zwischen November 2001 und September 2002. Insgesamt schätzt man den Arbeitsaufwand auf 2000 Stunden, davon 120 für die Fähre, 60 für das Pflaster (240000 Steine graviert), 500 für Elektrizität, 150 für die Bahnhofsfassade usw.
Die Eurospoor-Homepage berichtet ebenfalls ausführlich über die Anlage und hat drei Fotos aus den Besuchern nicht zugänglichen Perspektiven!
Wie in 1843 vanuit Frankrijk naar London wilde moest eerst per postkoets naar de havenplaatsen. Van het meenemen van de auto was geen sprake, laat staan dat treinwagons op de boot konden. Verder konden de veerponten vaak niet aanmeren bij Dover omdat het tij tegen zat of dat de haven zo onstuimig was dat navigeren een hachelijke onderneming werd.
Vanaf 1860 werden de spoorwegnetten aan beide zijden van het kanaal fijnmaziger waarbij de havenplaatsen ook opgenomen werden. Hierdoor ontstond de mopgelijkheid voor rijke pasagiers om via rail-boot-rail sneller van London naar Parijs te rijden. Voor de Engelsen werd het een trend om in Frankrijk vakantie te houden.
Door de groeiende populariteit van de auto, werd een oude mijnenjager omgebouwd zodat ook auto´s de overtocht konden maken waarmee (veelal rijke) Britten een autovakantie op het vaste land konden houden. De auto´s werden middels een kraan op de boot geladen. 6000 in het eerste jaar en oplopend tot 31.000 in 1939 voordat de tweede wereldoorlog de dienst onderbrak.
Sinds de opening van de kanaaltunnel in 1994 varen de veren nog wel, maar is er een einde gekomen aan de treindiensten via de veren.
De modelspoorclub ´Association des Modélistes d'Amiens-Longueau´ uit Frankrijk heeft zich laten inspireren op de haven uit de 19e eeuw en de werking van de veerpont daarin. Het centrale gedeelte is de haven met twee ´fiddle yards´ Een dient om de boot te laden en de ander is de boot zelf.
Verder loopt er een spoor langs het stationsgebouw. Alle onderdelen zijn naar de werkelijkheid; het stationsgebouw, de veerpont en de brug. Met deze modelbaan wordt getoond hoe de pont arriveert, waarna de wagons uit Dover worden uitgereden en de lading wordt overgeladen. Omdat er slechts twee afvaarten per dag waren, zou je meer dan 10 uur moeten wachten voordat Le Picardie terugkeert. Dat doen wij natuurlijk niet.
Op Eurospoor2005 kunt u een veelvoud aan afvaarten per dag meemaken. Een gaaf stukje werk in de schaal 0 (1:45).
'Association des Modélistes d'Amiens-Longueau´ (AMAL) |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| 278.jpg 49 kB |
279.jpg 52 kB |
280.jpg 67 kB |
281.jpg 61 kB |
282.jpg 57 kB |
283.jpg 49 kB |
284.jpg 17 kB |
285.jpg 68 kB |
287.jpg 48 kB |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| 288.jpg 45 kB |
587.jpg 63 kB |
588.jpg 66 kB |
589.jpg 38 kB |
590.jpg 53 kB |
591.jpg 56 kB |
592.jpg 53 kB |
593.jpg 71 kB |
594.jpg 69 kB |